Uit: verzamelrecensie over openingsweekend SPRING – in Parool

Ook bij Theater Utrecht is het publiek zeer expliciet onderdeel van de voorstelling. Theatermaker Naomi Velissariou en muzikant Joost Maaskant maakten een tweede deel van hun Permanent Destruction-reeks – een theatraal popconcert, ditmaal gebaseerd op het oeuvre van toneelschrijver Heiner Müller.

Het is een compromisloze samensmelting van muziek en theater, haast een nieuw subgenre binnen het muziektheater, waarin fragmenten uit Müllers toneelteksten zijn hertaald tot lyrics rondom vrouwenhaat, seksisme en destructiedrang, op elektronische beat gezet door Maaskant.

Het is misschien een extreme voorzet, maar het idee dat we niet alleen extatisch geluk hoeven te ervaren aan de hand van westers schoonheidsidealen en veilig standaardgeluk, wordt zo op een zeer spannende manier doorgevoerd. Alles – ook onmacht, pijn en diepe haat – kan leiden tot extase, en extase is altijd bevrijdend. “If you dance with me tonight, I will transform your punishment into grace.”

Alles aan deze performance is zowel verontrustend als bevrijdend. Het feit dat het publiek zichtbaar losgaat op zinnen als “I want to be inside you woman, I want to fuck you till you die”; de strak gechoreografeerde, gelikte show in combinatie met de destructieve teksten; Velissariou die, zichtbaar zwanger bovendien, zingt over “the death between my legs”. Heel ambigu.

Zo verwordt ze gaandeweg van popicoon tot martelares. Ze eindigt brandend aan het kruis genageld, op handen daarheen gedragen door haar uitzinnige volgelingen (wij), die haar toejuichen en aanmoedigen op weg naar haar dood, terwijl we háár pijn gretig omzetten in óns geluk.