Karina Smulders schittert als Hedda Gabler in gedegen voorstelling

Door Sonja de Jong
Historische kostuums, dat zie je niet vaak meer op het podium. Regisseur Thibaud Delpeut kiest er wel voor in zijn enscenering van ‘Hedda Gabler’. Het is een ingetogen voorstelling, goed gespeeld, mooi om naar te kijken, maar ook wat flets. De hooggespannen verwachtingen worden niet ingelost, typisch ‘Delpeut-vuurwerk’ ontbreekt. ‘

Hedda Gabler’, door Henrik Ibsen geschreven in 1890, handelt over de mooie Hedda. Ze droomt van een groots en meeslepend leven, maar dat zit er niet in voor een vrouw eind 191’ eeuw. Ze is sinds kort getrouwd met de saaie wetenschapper Jurgen Tesman. Niet uit liefde, maar omdat ‘ik was moe gedanst, mijn tijd was op’. Ze zoekt schoonheid, maar ziet om zich heen slechts middelmatigheid. Als zij Eilert Lövborg terugziet, die ooit naar haar hand dong, maar inmiddels iets met haar vroegere vriendin Thea begonnen blijkt te zijn, breekt er iets in haar en zet ze willens en wetens een reeks noodlottige gebeurtenissen in gang.

Karina Smulders schittert als Hedda. Ijzig en ongenaakbaar bij haar opkomst, brokkelen geleidelijk steeds meer lagen van haar hooghartige pantser af als zij ontdekt hoe intens saai haar getrouwde bestaan is. De andere personages cirkelen als satellieten om haar heen. Peter Blok maakt van huisvriend assessor Brack op vermakelijke wijze een verwaten, opgeblazen windbuil die meent de mooie Hedda wel tot een driehoeksrelatie te kunnen verleiden. De rol van de saaie academicus Jurgen wordt vertolkt door Guy Clemens, die er een mannetje van maakt dat alleen in zijn boeken geïnteresseerd is en in een stampvoetend kind verandert als een baan als hoogleraar aan zijn neus voorbij dreigt te gaan. En Astrid van Eek zet met verve de hypernerveuze vriendin Thea neer die uit liefde voor Eilert al haar schepen achter zich verbrand heeft.

De bijzonder fraaie, historische kostuums (van de hand van Wojciech Dziedzic) plaatsen het stuk duidelijk in de tijd waaruit het stamt. Het decor (van Roel van Berckelaer) is daar een antithese van: een glanzende vloer in een immense, lege ruimte met slechts een uiterst basale bank en een krukje benadrukken de leegte van Hedda’s bestaan. Verrassen doet deze ‘Hedda Gabler’ niet, maar het is wel gedegen vakwerk. Karina Smulders zet een prachtige Hedda neer, regisseur Delpeut heeft zich te zeer ingehouden.

foto Roelvan Berckelaer

‘Hedda Gabler’, door Theater Utrecht. Tekst: Henrik Ibsen, vertaling: Karst Woudstra. Regie: Thibaud Delpeut. Bijgewoond op 3 maart in de Utrechtse Schouwburg. Nog te zien in o.m. Zaantheater, Zaandam (9/3); Schouwburg, Leiden (14/3); Figi Theater, Zeist ¼; De Vest, Alkmaar (6/4); Schouwburg, Den Haag (7/4); Schouwburg, Haarlem (20/4); de Purmaryn, Purmerend (3/5); De Kampanje, Den Helder (6/5); Stadsschouwburg, Amsterdam (8 t/m 10/5). www.theaterutrecht.nl