Door: Peter van de Vusse

Bootvluchteling Abdulaal Hussein heeft een droom: een bekend acteur worden. Met de rol van Scipio in de theatervoorstelling Caligula staat hij vanaf donderdag voor het eerst op het podium in de Stadsschouwburg.

Het nog korte levensverhaal van de jonge Sudanese vluchteling Abdulaal Hussein is bijzonder. Na tal van omzwervingen belandde hij in 2017 in het azc in Utrecht, waar hij werd ontdekt als toneelspeler. Nu gaat hij op tournee voor de nieuwste voorstelling van Theater Utrecht, Caligula, waarin hij de rol van de jonge dichter Scipio speelt. ‘‘Ik ben nu een acteurtje, ik wil een acteur worden’’, zegt hij met een veelbetekenende glimlach.

Op zeventienjarige leeftijd vluchtte Abdulaal uit het door oorlogen verscheurde Soedan, familie, vrienden en herinneringen achterlatend. Na een lange reis via Libië, Italië, Zwitserland, Frankrijk en België kwam hij aan in Nederland. ,,Het was een avontuur’’, blikt hij terug. ,,Het was erg moeilijk, maar ik moest vluchten. Met 135 mensen zaten we in een bootje. Eén persoon stierf onderweg. In een dag bereikten we Italië. Met vrachtwagens, bussen en treinen ben ik naar Nederland doorgereisd.’’

In Utrecht, waar hij nu op een kamer woont in een groot studentenhuis vlakbij het Wilhelminapark, werd Abdulaal benaderd voor de WijkSafari, het theaterproject met vluchtelingen in de wijk Overvecht van regisseur Adelheid Roosen. Daar ontdekte artistiek directeur Thibaud Delpeut Abdulaals acteertalent.

Ongeschoold
Als ongeschoold acteur staat Abdulaal op het podium naast grote namen als Vincent van der Valk en Sylvia Poorta. ,,Het is leuk om met professionals te werken. Ik leer van hen. Als ik een fout maak of zenuwachtig word, stellen ze me gerust. Ik vergat tijdens de repetitie weleens m’n tekst. Ook hield ik me niet aan de afspraak over waar ik moest staan. Maar in de try-out ging alles goed.’’

‘‘Scipio is een moeilijke rol’’, zegt Abdulaal met een stralende lach in verrassend goed Nederlands. Zo’n zeven uur per week is hij bezig de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. Als zijn Nederlands is verbeterd, wil hij naar de theaterschool.

‘‘Caligula doodt de vader van Scipio. Dat zorgt voor veel emoties. Ik ben heel erg boos, maar probeer de Romeinse keizer ook te begrijpen. Scipio is de enige die begrip toont voor Caligula, maar durft hem ook de waarheid te zeggen.’’

In de voorstelling spreekt Scipio Arabisch. Via boventiteling kan het publiek zijn tekst volgen. ‘‘Het zijn bijzondere dialogen. Vaak antwoord ik op gesloten vragen. Door de emoties en de lichaamstaal kunnen bezoekers de antwoorden ook begrijpen.’’

150 selfies
Abdulaals telefoon staat vol met selfies, samen met bekende en beroemde Nederlanders: Annemarie Jorritsma, Claudia de Breij, Gerard Cox, Arjen Lubach, Marco Borsato, Noraly Beyer, Jan van Zanen, Karin Bloemen en Hanneke Groenteman. ,,Ik heb zo’n 150 selfies. Vier met acteurs uit De Luizenmoeder. Ik zou nog wel een foto willen met juf Ank. Ik ben een fan van Jesse Klaver. Ik heb drie selfies met hem. Zes foto’s heb ik met Jan van Zanen in steeds verschillende pakken. De laatste was tijdens het benefietconcert Mag ik dan bij jou in TivoliVredenburg. Ik heb twee uur bij de artiesteningang staan wachten voor een foto. Toen zag ik hem naar z’n auto lopen. Ik ga niet leeg terug. ‘Mag ik een selfie’, vroeg ik. ‘Jazeker’, zei hij. Ik ben niet bang om te vragen. Nee heb je, ja kan je krijgen.’’

‘‘Ik wil bekend worden. Niet beroemd. Mensen moeten me kennen. Want dan kan ik iets betekenen voor anderen en mensen helpen.’’