“Je wordt midden in de arena gedropt en je zoekt het maar uit”, zegt Yamill Jones (27) lachend. Tijdens de voorstelling Outsiders van Theater Utrecht en DOX staat hij tussen de middelbare scholieren in de rol van David, een eenzame jongen die zich steeds verder terugtrekt uit de samenleving.

David heeft in een jaar op vier verschillende scholen gezeten en vindt geen aansluiting bij zijn klasgenoten. Hij is bang dat mensen over hem praten en zondert zich af, tot hij in de verborgen plekken van de stad terecht komt. “Zelf heb ik gelukkig nooit zulke sterke gevoelens van eenzaamheid gehad, maar ik kan me wel herinneren dat ik op de middelbare school leerlingen helemaal alleen zag staan. Ik vroeg me altijd af wat hun verhaal was, waarom ze dat deden.” Dat Theater Utrecht en DOX die thematiek aansnijden, is een goede zet volgens Yamill. “Het moet wel leuk blijven, we zijn geen vorm van therapie, maar het maakt veel los bij de leerlingen. Vorige week vertelde een jongen dat hij zich net zo voelde als David, dat het niet goed gaat thuis. Zijn klasgenoten hadden geen idee dat hij daarmee zat. Het is mooi dat scholieren eindelijk de vrijheid voelen erover te praten. Zoiets gebeurt eigenlijk iedere week.”

Lievelingsdoelgroep
Yamill staat graag tussen de scholieren. “Het is mijn lievelingsdoelgroep, ze zijn zo lekker eerlijk. Als je slecht speelt, krijg je geen staande ovatie. Ik noem het gekscherend wel eens alsof je draken moet temmen. In het begin hebben ze geen zin in de voorstelling, maar aan het einde eten ze uit je hand.” Maar voordat dat zover is, moet Yamill eerst sympathie kweken voor zijn personage. En dat is best een uitdaging: David maakt zich vanaf het eerste moment al niet geliefd.

Aan het begin van de voorstelling neemt hij plaats naast een willekeurige scholier, die door zijn tegenspeler Mitchell Havelaar wordt weggestuurd. “Ik zoek vervolgens ruzie: ‘Waarom loop je weg? Stink ik ofzo?’ Meestal zijn ze dan stil of moeten ze lachen, maar laatst werd een jongen echt boos, dat zagen we niet aankomen. ‘Kom dan, ik sla je in elkaar jongen!’ zei hij.” Yamill schiet in de lach. “Aan het eind van de voorstelling was hij mijn beste vriend.”

Emoties voelen
Ervaring met jeugdvoorstellingen had Yamill al, maar het was een nieuwe ervaring om een voorstelling midden in een klas te spelen. Een beetje huiverig was hij dan ook wel. “Ik wist niet hoe theatraal ik kon zijn, maar je hoeft eigenlijk minder hard te werken om hun aandacht vast te houden. Ze voelen de emotie, omdat ze maar één meter bij je vandaan zitten. Dat zeggen ze ook vaak tegen ons aan het einde van de voorstelling.” Op zondag 12 november om 14.30 en op zaterdag 18 november om 20.00 speelt hij samen met tegenspelers Mitchell Havelaar en Eline ten Camp de voorstelling in theater De Paardenkathedraal, zodat ook regulier publiek de voorstelling kan bijwonen. “Dan moet ik meer gas geven, omdat ik meer mensen moet bereiken. Nu sta ik voor één kring, dan zijn het er drie. Het is een hele andere dynamiek, maar ook daar heb ik heel veel zin in.”