Een voorstelling over gekken – dat kan gemakkelijk ontaarden in aapjes-kijken. In toneelstuk Een soort Hades, over de patiënten van een psychiatrische kliniek, gebeurt dat wonder boven wonder niet.

Dat is de verdienste van de Zweedse toneelschrijver Lars Norén, die van alle personages mooie, ronde karakters maakt. Gaandeweg de voorstelling blijken ze stuk voor stuk ‘gewone’ mensen die ergens geknakt, verwond, en door het ijs gezakt zijn.

Het complete acteursensemble geeft dit leger dolende zielen prachtig gestalte. Vooral acteur Peter Blok is op dreef als een pedante leraar klassieke talen. Maar het is ook de verdienste van regisseur Thibaud Delpeut, die sommige scènes laat ontaarden in surreële, droomachtige taferelen.

Zo word je als kijker zelf ook een soort patiënt, en valt de scheidslijn tussen ‘normaal’ en ‘gek’ weg. Een huiveringwekkende, prachtige ervaring.